Trzecia Wojna Kontynentalna

O Trzeciej Wojnie Kontynentalnej można byłoby mówić sporo, albo nie mówić wcale.

Ten spór jest bowiem zupełnie inny niż poprzednie. Wcześniej mieliśmy do czynienia z w miarę regularnymi atakami sojuszy agresorów i sojuszy narodów atakowanych. Tym razem agresorami są prawie wszyscy. W wojnie sojusze się mieszają, żaden naród nie ma tu dominującej roli. Ponad to z tego okresu historii nie ma map, bo żadne tereny nie są zajmowane na dłuższy czas.

W większości wojna ta opiera się na akcjach partyzantki, a regularne walki czy bitwy mają miejsce raz na dłuższy czas. Dlatego też ta wojna to wielki syf, ale postaram się ją jakoś omówić, bo też ma ona, swój bardzo pokrętny, urok, co po ogarnięciu wszystkiego udało mi się dostrzec

.

Chwilę po zakończeniu Drugiej Wojny Kontynentalnej, w roku 2179, z powodu wzmocnienia się kultów religijnych Materii, Władcy postanawiają na zawarcie ugody „Materia dla kontynentu, kontynent dla Materii”. Na podstawie tego porozumienia, Władcy mają krążyć po świecie i pomagać ludziom, w zamian za to ludzie mają im zapewniać noclegi, pożywienie itp. Mniej więcej ma to działać jak misjonarstwo.

Ugoda niestety nie ma szczególnie pozytywnych rezultatów, bo już w roku 2185, Władca Ziemskiej Materii- Omt, wracając z pokoju religijnego po XIX wojnie Kmiszu z Rotcimem, skacze w przepaść, popełniając samobójstwo. Nikt nie spodziewał się po nim takiego posunięcia i praktycznie wszystkie narody są w szoku i ciężkiej żałobie. Najmocniej odbija się to na Nulviańczykach, bo to na ich ziemiach przez ostatnie kilkaset lat żyli Władcy. Całą sytuację wykorzystuje Eoys, który (niezbyt silny) w tym samym już roku odbiera Nulvo tereny północne. Na tych terenach cesarz rozsyła swoich posłańców, którzy rozpowiadają o rychłym upadku Władców i tego, że opuścili oni Cenot, z nienawiści do ludzi tam żyjących, którzy utrzymywali ich za własne pieniądze przez ostatnie kilkaset lat i to oni sami sobie zasłużyli swoją niewdzięcznością na to, co się teraz dzieje- na upadek ich ery. Wbrew pozorom, ludzie kupują tą gadkę i Eoys zdobywa niemałe wpływy na północy, co owocuje niesformalizowanym sojuszem Rinzo, Nulvo i Cesarstwa. Tak jak po Pierwszej Wojnie Kontynentalnej (nie pisałem o tym wcześniej) Cesarz uwziął się, na żyjących na terenie półwyspu północno-kontynentalnego, Niezniszczalnych i Nieśmiertelnych. Tym jednak razem wspierany był przez pozostałe państwa północy, będące przekonane o końcu ery Władców.

Cały ten bezkarny precedens tortur na Innych trwał prawie 40 lat, chociaż inne państwa próbowały bezskutecznie ingerować. W 2222 roku Ruber na znak protestu wypędził ostatnich śmiertelnych ze swoich wysp.

W 2231 talent osobisty odkrywa Reteia z Mezory i gdy pewny siebie Cesarz atakuje w roku 2250 Ruber, ku zaskoczeniu wszystkich to właśnie ona decyduje się ruszyć na ratunek Innym, niszcząc cesarską flotę. Miała ona moc formowania swojego gniewu w ładunki wybuchowe i detonowanie ich w zasięgu jej pola widzenia. Jako wybawczyni Wysp Innych została tam uznana w 2274 roku honorowym obywatelem.

Cesarz nie był zadowolony z tego obrotu spraw, gdyż mogło być to dla niego łatwe zwycięstwo zwłaszcza, że wcale nie miał on przewagi nad innymi krajami, prócz swoich wpływów, a neutralny Ruber nie posiadał armii. W zemście za to zdecydował się zebrać swoich sojuszników z północy i ich partyzanckie siły militarne, do ataku na Mezore- miasto z którego pochodziła Reteia. Gdy królowa Wysp Innych dowiedziała się o planie tego ataku, sama zebrała ochotnicze siły wojskowe z Niezniszczalnych zamieszkujących pałac i wysłała ich na obronę stolicy Urlanu, w pierwszej i jedynej w historii, walce Ruberu z kimkolwiek. Oczywiście, gdy w 2290 roku Cesarz wraz z sojusznikami ponoszą tam druzgocącą porażkę, Eoys traci wcześniej zyskane wpływy. Atakuje więc Nulvo by nie stracić twarzy, jednak Rinzo broni siostrzanego kraju i Eoys w 2308 roku znów zostaje pokonane.

6 lat później w tajemniczych okolicznościach ginie Władca Powietrznej Materii- Tiren, przywódca i najmądrzejszy z Władców. Wśród ludzi z Cesarstwa pojawia się informacja, że to właśnie Cesarz w akcje zemsty wysłał swoje tajne służby by te otruły we śnie Władcę, a potem przejęły jego ciało i przekazały cesarzowi jako trofeum wojenne. Nulvo i Rinzo wpadają we wściekłość i atakują z całych swoich sił niedawnego sojusznika. Mordują Cesarza (którego imię w kartach historii brzmi Moz Wirro, czyli ze staronulviańskiego- Zabójca Wiatru), na jego miejsce osadzają swojego zaufanego polityka- Giro.

9 lat po tym, w roku 2349, w tajemniczych okolicznościach ginie Reteia z Mezory, wybawicielka Ruberu. Śledztwo w sprawie, rok później doprowadza detektywów wojennych do Eoysu i ich aktualnego, kontrolowanego przez Nulvo i Rinzo, cesarza- Giro. W tym momencie okazuje się, że Giro nie jest zależny od tamtych państw. Mało tego- jest obdarzony talentem osobistym i posiada zdolność wpływania na decyzje innych i narzucania im swojej woli. To właśnie on kontrolował wszystkie 3 państwa podczas ostatnich sporów i wysłał zabójców by ci otruli się Reteie. Gdy odkryty zostaje jego spisek, w roku 2351, wybucha Trzecia Wojna Kontynentalna.

W normalnych okolicznościach wojna toczyłaby się między samą północą, jednakże Giro urodził się i wychował w Otenerze, gdzie rozwijał potajemnie swoje zdolności. Przeniknął on do struktur tego kraju, skąd potem został wysłany, jako „zaufany konsultant” do Nulvo. Gdy jego sekret się wydał, przywołał swoją siłą woli ludzi, których opętał- zarówno z północy, jak i z Oteneru i rozpoczął funkcjonowanie sojuszu Eoysu z Kmiszem, a następnie zaatakował powtórnie Urlan. Nulvo i Rinzo zostały unieruchomione wewnętrznie i nie miały jak temu przeciwdziałać. Kmisz zaś w 2372 roku podbija Rotcim, a 8 lat później przyłącza do siebie również Urlan, który nie jest w stanie skutecznie bronić się w tamtym okresie przed tamtymi najeźdźcami. Wtedy oczy Giro kierują się na północne kraje, a przede wszystkim, niemal całkowicie przejęte od strony struktur wewnętrznych, Nulvo. Jednak najsilniejszy w tym czasie na kontynencie, Gojon, w roku 2382 obrania go swoimi wojskami, i przez 50 lat stoi na jego granicach. Potem Eoys próbuje podejść od strony Rinzo, jednak wojska północne są słabe, a w tym kraju siatka podwładnych Giro ludzi, jest mniejsza niż w Nulvo. W 2440 roku Eoys staje się niewydolny i Nulvo wraz z pomocą Gojonu i Rinzo pokonują kraj półwyspu północno-kontynentalnego, mordując Giro z Oteneru. Potem Gojon pomaga swojemu sojusznikowi- Urlanowi w odzyskaniu niepodległości. Kmisz słabnie i Rotcim odradza się, a potem to on zajmuje swojego niedawnego agresora w 2450, zdobywając dominacje w tamtej części świata.

Zanim przejdę dalej to wyjaśnię z jakiej bani Gojon wtrąca się w tą wojnę. Otóż w Drugiej Wojnie Kontynentalnej to on był najbardziej bezużyteczny z sojuszu przeciw Republice i Kmiszowi oraz to właśnie on oddając ziemie Urlanowi, sprowokował piubijską radę do wszczęcia wojny. Gdy wszystkie kraje w sojuszu ledwo wygrały tamtą wojnę, Gojon czuł wielki żal o to, jak był bezużyteczny w tamtej walce. Od roku 2300 jakoś udało mu się podnieść z ruiny i dorobić się dość sporej armii. W momencie, gdy jego wybawiciele z poprzedniej wojny zaczęli być dręczeni przez północnego agresora, kraj ten postanowił zrehabilitować się wysyłając tam swoje oddziały do pomocy.

Dobra, możemy przejść dalej.

Wbrew pozorom wojna wciąż trwa, tylko zmieniają się agresorzy. Po tym jak Kmisz został pokonany przez Rotcim i ten zdobywa dominacje, inne kraje boją się by nie wykorzystał tego, że obok zajętego Kmiszu jest słaba Republika Piube i nie próbował przejąć i jej terenów. Nulvo atakuje więc Rotcim na granicy z Republiką by odciągnąć ich od prowadzenia akcji militarnej w tym kraju.

Teraz zacznie się burdel! Uwaga:

W 2479 roku Urlan i Gojon podpisują sformalizowany sojusz militarny w celach obronnych. Armia Gojonu wciąż jednak wspiera bezinteresownie bardzo słabe Nulvo, które chce bronić Republiki nie mając prawie żadnych wojsk. Republika więc nie chcąc być obojętna podpisuje z Nulvo sojusz skoro staje on w jej obronie równie bezinteresownie jak Gojon. W 2490 Eoys jest takim kryzysie finansowym, że rozdziela się na dwa państewka- Fedię i Księstwo Bontyd. Kraje północy widząc to napadają na dawne Eoys. Nulvo zajmuje Fedię (zachodnią część byłego Cesarstwa), a Rinzo, Księstwo Bontyd (z dawną stolicą Cesarstwa- Ranilewem).

Rotcim nie wykorzystuje tego, co dzieje się na północy i nie wchodzi do Republiki marnując swoją okazję. W 2558 swój talent osobisty odkrywa Elma z Ranilewu, jednak jeszcze nikt o tym nie wie, do tego wrócimy później. 2 lata później na Lodowej Wyspie Eoys odbywa się rewolucja i Cesarstwo wraca tam na mapę. Kmiszańscy rebelianci wspierani przez Nulvo, wspierane przez Gojon, wpierany przez Urlan (hehe) robią na terenie Rotcimu rewolucję. W 2625 roku wybucha tam przez to XXII Wojna Kmiszu z Rotcimem, znana też jako Wielka Wojna Kmiszu z Rotcimem. Walki jednak idą słabo. W 2642 regularne wojska Urlanu i Gojonu przejeżdżają przez Republikę by wraz z Nulvo okrążyć półwysep południowo-kontynentalny.

W roku 2650 Elma z Ranilewu podstępem łamie barierę po czym zostaje szybko zabita przez wojska Gojonu. Elma umiała być w dwóch miejscach na raz. Jako niepozorna, obłąkana staruszka przeniknęła pomiędzy wojska jednej i drugiej strony i w zemście za zniszczenie Eoysu zdobyła północne plany wojskowe oraz przekazała je Rotcimowi. Rotcim wtedy pod osłoną nocy przełamuje siły wroga, z zaskoczenia atakując słabszą od strony zachodniej, wartę Nulvo. Gojon i Urlan zmuszeni są do tymczasowej ucieczki. W 2660 Rotcim zajmuje całą pustynię. Urlan i Nulvo wspierane przez Gojon gotują wspólny kontratak. Rotcimowi udaje się zająć góry i bagna piubijskie i staje prawie na granicy z Nulvo. Jednak w 2693 Gojon wysyła regularne wojsko do pomocy sojusznikom i Rotcim zmuszony jest wycofać się do pustyni. Wtedy Nulvo pewne zwycięstwa wycofuje swoje przemęczone wojska.

Eoys w 2705 roku atakuje Rinzo z Lodowej Wyspy by odzyskać Księstwo Bontyd. Tą sytuację wykorzystuje Rotcim i by zdobyć wsparcie cesarza wysyła tam swój oddział. Było to wysoce niestrategiczne zagranie, bo Eoys  w tym momencie było strasznie słabe. Rotcim zrobił to też w pośmiertnej podzięce dla Elmy, za jej pomoc w przełamaniu bariery w 2650 roku. Eoys dzięki temu odzyskuje tereny księstwa Bontyd i Ranilew w 2712. W akcie zemsty za to, Rinzo nareszcie przyłącza się do wojny z Rotcimem i z jego siłami udaje się odbić w 2718 roku z rąk Rotcimu, Otener i tereny góry Kmi. Zaś w 2738 roku nacisk Gojonu i wcześniej wspomniane, odbicie Oteneru zmusza Rotcim do wycofania się z terenów Republiki, tym samym wraca on na półwysep południowo-kontynentalny. Rok później Kmisz znów, częściowo pojawia się na mapie świata, jednak Rotcim od razu wysyła w tamte miejsce swoje wojska by nie pozwolić na rozwój niekorzystnej dla siebie sytuacji. Kmisz jest wspomagany przez Gojon i Urlan. W 2752 roku, podczas obrony Kmiszan, dzikie ludy pustynne niezaangażowane w rebelię (należące oczywiście do Kmiszu) ogłuszają podstępem Władczynię Ognistej Materii- Gonę. Zostaje ona zgwałcona, a potem zabita. By pozbyć się dowodów Kmiszanie ćwiartują jej ciało i rzucają je na pożarcie dzikim zwierzętom. W wirze walki wszyscy sądzą, że została ona zabita przez atakujący Rotcim więc Nulvo, Rinzo, Urlan i Gojon wraz z rebeliantami Kmiszu atakują południowego agresora w ostatniej bitwie tej wojny, po której Kmisz odzyskuje swoje ziemie, a Rotcim wraca na swój kraniec półwyspu. W 2785 roku zostaje podpisany oficjalny pokój i koniec Trzeciej Wojny Kontynentalnej.

Jak widać cała wojna miała skomplikowany, ale ciekawy proces.

Po jej zakończeniu Gojon, Nulvo i Rinzo zdobywają sporo kosztowności i wpływów. Eoys niedługo, po krótkich negocjacjach odzyska od Nulvo tereny Fedii.

Najważniejszymi skutkami tej wojny było jednak przede wszystkim to, że trzech z pięciu Władców ginie. Państwa północy dowiadują się kilkadziesiąt lat później, że to Kmisz jest odpowiedzialny za śmieć Gony, jednak nie mszczą się już za to by nie wywoływać kolejnego rozlewu krwi na południu.

Republika Piube w 2831 staje się oficjalnie neutralna do czasów współczesnych.

Nulvo i Rinzo, po wzbogaceniu się tą wojną, planują już wcale nie udzielać się w konflikty zbrojne i w 2858 roku inwestują większość łupów wojennych, tworząc porozumienie państw handlowo-religijnych. Jest to preludium do przejęcia przez nich praktycznie wszystkich handlowych akcji na całym kontynencie.

W 2999 roku wszystkie kraje objęte Unią Religijną podpisują Porozumienie Trójmilenijne mówiące o nieagresji krajów tej Unii na inne kraje. Unia została założona w 2170 roku przez Nulvo i Rinzo, potem w 2579 przyłączył się do niej Ruber, w 2882 Republika Piube, a w 2969 Gojon.

Względnie do czasów współczesnych nie dzieje się już po tej wojnie nic istotnego, oprócz delikatnych sporów pomiędzy pojedynczymi krajami. W 2911 wspomagający w odbudowie po klęskach żywiołowych nawiedzających Urlan, Władca Piorunów- Smaj, został przez kogoś strącony z klifu w przepaść. Od tego czasu porozumienie „Materia dla kontynentu, kontynent dla Materii” zostaje rozwiązane i na prawie 200 lat (poza jedynie trzema tygodniami misji w 3105 roku), ostatni z Władców- Władca Wodnej Materii, Lun, zostaje uwięziony w dawnej, stałej siedzibie Władców, stolicy Nulvo- Cenocie.

To koniec jeśli chodzi o historię. Jeśli będę czuł takową potrzebę to skomentuję jeszcze krótko Wojnę Talentów oraz Wojny Pierwotne.

Która z wojen kontynentalnych jest twoją ulubioną? Ja zawsze stawiałem na Drugą, jednak po dokładnym przestudiowaniu wszystkich trzech ciężko mi wybrać.