Pierwsza Wojna Kontynentalna

W historycznej historii kontynentu mamy do czynienia z paroma rodzajami wojen.
Mamy wojny Północno-Kontynentalne, których jest trzy.
Mamy dwie wojny Południowo-Kontynentalne.
Mamy wojny jeden kontra jeden. Przeważnie Rotcim kontra Kmisz (których było w historii 27), ale też przykładowo Wojna Talentów między Rotcimem, a Gojonem (w latach 1843-1855).
Mamy wojny sojuszy, które przeważnie przeradzają się w wojny Północno(lub Południowo)-Kontynentalne.
Mamy też Wojny Kontynentalne, których były trzy i każda z nich była wojną światową, w którą zaangażowane były prawie wszystkie kraje (bo Ruber nigdy nie).

Pierwsza Wojna Kontynentalna miała swoją genezę jeszcze w Pierwszej Wojnie Północno-Kontynentalnej. W 1024 roku Nulvo, Eoys, Rinzo i Urlan walczyli o wpływy. Wygrało w 1121 roku Rinzo, ale wbrew pozorom to Eoys odniosło najmniejsze straty. W 1174 roku, przyłączyło do siebie słabe tereny Nulvo. Kilkadziesiąt lat później Rinzo te tereny odbija, ale jak się okaże nie na długo. Eoys przeprowadza nieudaną inwazję na Bukaj w Ruberze. W 1321 roku Eoys wpada na pomysł, jakim sposobem zdobyć wsparcie w ataku na inne narody- zawiera przymierze z Urlanem. Już 3 lata później ten sojusz rozpoczyna Drugą Wojnę Północno-Kontynentalną. Rinzo, jako silny kraj nie daje się podbić w zupełności, więc Eoys poprzez zamieszki polityczne rozbiera je na 3 mniejsze kraje- Wolen, Teir i Masore. Po tym akcie przerywają wojnę w 1350, żeby zebrać siły na większe przedsięwzięcie. Teir i Masora w tym czasie próbują jakoś utrzymać swoją siłę i wspólnymi siłami chcą zająć, podległy Eoysowi, Wolen. W 1373 roku Republika Piube, w dobroczynności dla uchodźców z Nulvo, przekazuje im swoje kresy północne. Wykorzystuje to jednak sojusz Eoysu i Urlanu, zajmując te ziemie. W 1445 Cesarstwo z powodu kryzysu odłącza od siebie południowe Nulvo (czyli wcześniej zajęte kresy), ci zaś wykorzystują to i szybko zawiązują silny sojusz militarny z Republiką. Niedawno powstały z Państwa Materii- Gojon zawiązuje sojusz z neutralnym Ruberem, by nie był atakowany, a Teir i Masora wygrywają walki o Wolen i dzielą jego tereny pomiędzy siebie. Niedługo po tym Eoys odzyskuje siły i wraz z urlańskim sprzymierzeńcem, w roku 1500, rozpoczyna Pierwszą Wojnę Kontynentalną.






20 lat później udaje im się przyłączyć całe Nulvo, a w 1533 Urlan i Eoys dzielą się terenem Republiki, która osłabiona przez boje z Nulviańczykami, nie jest w stanie się skutecznie obronić, gdy dodatkowo w latach 1421-1442 była nękana od południa przez Kmisz i ich legendarnego króla, Lidousa Wielkiego. Co prawda od tamtych walk minęło prawie 100 lat, ale armia Kmiszu w dalszym ciągu siedziała na granicy z Piube, licząc na jakiś zysk z siły nacierającego od północy Cesarstwa. W 1547 roku Eoys zdradza sojusznika i atakuje go, a w 1566 roku przyłącza do siebie jego tereny. Pewne wygrania wojny i zachwycone wielkością swojego kraju Cesarstwo Eoys, przybiera nazwę Imperium Eoys, a jego Cesarz, którego imię zostało wymazane z kart historii, znany jest od tamtego momentu jako Imperator. Jak się jednak okazuje nie na długo.

Przystosowane do mrozów Lodowych Gór Eoys, wojsko pewne swojego triumfu atakuje bez przygotowania Kmisz w 1583 roku. Jak się jednak okazuje Oblężenie Oteneru z 1591 skutkuje rozbiciem się przerażonych pustynnym skwarem, sił Eoysu. Ludzie zmotywowani możliwością zrzucenia podłego Lidousa z tronu, zaangażowani w bitwę, wygrywają ją ku zaskoczeniu wszystkich.

Ta okazja skutkuje niedługo później zawiązaniem się sojuszu Gojonu, Kmiszu, Teiru, Masory i Rotcimu. Atakują oni w 1593 Imperium, którego siła jest zupełnie rozproszona po kontynencie. Teir i Masora łączą się i Rinzo wraca na mapę. Eoys zostaje rozdzielony na dwie części, gdy sojusz odzyskuje tereny Nulvo. Wtedy jednak sprawy się komplikują, bo Kmisz i Rotcim zmuszeni są odłączyć się od sojuszu, zajęci wzajemnym konfliktem w 1610 roku. 2 lata potem rebelianci z Urlanu odbijają wschodnią część swojego kraju, przyłączając się do antyimperialistycznego sojuszu. Eoys w roku 1619 zaczyna reagować, chcąc odbić ziemie Nulvo, gdy tam trwają walki, w roku 1634, ostatecznie Republika Piube odzyskuje swoje ziemie i zawiązuje kontakty z innymi krajami, przeciw Eoys. 4 lata po tym zjednoczone wojska sojuszu Nulvo, Republiki, Urlanu, Gojonu i Rinzo (z asystą Rotcimu i Kmiszu) atakują Eoys ostatecznie niszcząc je w 1647 roku, kończąc tym samym Pierwszą Wojnę Kontynentalną i dominację tego kraju od prawie pięciuset lat!

Następnym razem, Eoys pokazuje swoją siłę dopiero w 2950!!! Przez niemalże 1300 lat walczy bowiem o przetrwanie jakichkolwiek swoich granic w zawieruchach targających kontynentem, czasem tylko wychodząc z nieśmiałymi i słabymi inicjatywami wojen z Nulvo.

Co ciekawe w roku 3097, po raz drugi, Eoys nawiązuje sojusz z Urlanem chcąc ponownie wypowiedzieć wojnę północnemu kontynentowi, jednak bezskutecznie w związku ze słabą gospodarką górskiego kraju. Eoys tak na dobrą sprawę nigdy już nie pokazał prawdziwych pazurów. Co do zdradzonego sojusznika- Urlanu, też w swojej historii nie przedstawił znaczniejszej dominacji nad innymi, ale ten akurat kraj nigdy też nie szukał bogactwa kosztem innych.

Kolejna Wojna Kontynentalna wybucha prawie 300 lat po zakończeniu tej, o której tu pisałem, ale o niej już napisze w innym dodatku.