Autobiografia 5

W tym fragmencie widać doskonale presję społeczeństwa i to jak łatwo temu wpływowi ulegają ludzie bez, klarownych dla siebie, zasad moralnych. Takim perswazjom i manipulacjom często sami jesteśmy poddawani, tylko zwykle nie tak bezpośrednio jak poniżej będzie to przedstawione...

***

5.

Następnego dnia jakoś nie chciało mi się przychodzić do Radka, bo stwierdziłem, że jak go będę teraz widywać codziennie, to na dzielni pomyślą, że autentycznie coś jest na rzeczy. A przecież nie było. Jasne? Nie miałem ze sobą problemów, oglądałem się za dupami i lubiłem popatrzeć na pornole w necie. W sumie wizja tego, że on by miał… o nie, nie, nie. To odrzucające.

Zatem tego dnia siedziałem w domu z psem i oglądaliśmy „Trudne Sprawy”.

Następnego dnia przylazłem tak z 20 minut po 15:00.

W drzwiach wyciągnąłem łapę, żeby się przywitać, a on po raz drugi dał mi do niej książkę. Tym razem była maleńka, a jej tytuł „Medaliony”, kojarzył mi się z jakąś babską nowelką o biżuterii.

- Trzeźwy jesteś? – Spytał.

Pomyśleć by można było, że wszyscy byliśmy alkoholikami, ale no nie było aż tak tragicznie. To taki wiek i tyle.

- Raczej tak, a co? Tego też na trzeźwo się nie da omawiać? – Spytałem taki niby wszechwiedzący.

- Nie. Tym razem to dobrze, że jesteś trzeźwy. – Lekko nawet się po tym uśmiechnął. – Bo to bardzo poważna lektura i tylko ktoś, kto jest dojrzały może słuchać o jej treści.

Tak jakby kupowanie biżuterii miało być czymś drastycznym. Ale oczywiście ja byłem dorosły i poważne lektury były absolutnie dla mnie.

Po godzinie byłem już zupełnie innego zdania.

- Podłogą? Kiedy ten pociąg jechał? Jak ona to przeżyła? – Poruszyło mnie to… Ciężko mi było uwierzyć w rozdział pierwszy, a to już było zupełnie nierealne.

- No jakoś musieli se radzić, skoro chcieli przeżyć. Wiesz, że Hitler kazał eksterminować wszystkich żydów. W tym kobiety, dzieci i starych.

- No i chyba nie tylko? – Dopytałem, jakoś tak zupełnie automatycznie.

- No, nie tylko. – Przytaknął Radek.

- Ja pierdole... – Bo nic więcej w tym temacie nie dało się powiedzieć.

Wracając do domu miałem takiego doła, że nikt nie zapobiegł tym wszystkim mordom. A to musiał być koszmar. Jakoś nie w głowie było mi nawet picie. Koleś miał racje, takie rzeczy to trzeba do trzeźwej świadomości przyjąć, bo to jednak nie bajeczki, tylko prawdziwe, brutalne życie... A pod blokiem znów ekipa. Alek trzeźwy tym razem, a kolesia z pryszczem nie było. Nie miałem siły się z nim użerać, więc dobrze, że tak się właśnie stało.

- Elo. – Podali łapy Alek i Kondzio. – Kiedy ustawka?

Coś znów było na rzeczy, a mnie informowali ostatniego.

- Jaka ustawka?

- No trzeba tego twojego nowego kolegę poinformować, że nie może się rządzić. Może i chwilowo jest twoim nauczycielem, ale to my tu jesteśmy górą.

Chwile mi zajęło żeby ogarnąć, o co tu chodzi.

- Chcecie Radka sprać? – Jeszcze z niedowierzaniem spytałem.

- No. Stwierdziliśmy, że trzeba, bo za dużo czasu ci zajmuje to kłucie się z nim. Mógłby się pospieszyć, bo traci tylko twój czas. – Był pewny siebie, ciekawe czy sam na to wpadł, czy zrobili „burzę mózgów”.

- Musisz odreagować, stary. Jesteś ostatnio cholernie spięty przez tą całą sprawę. – Kondzio poklepał mnie po ramieniu.

- Nic do niego nie mam, tylko tyle co mnie trochę wkurwia.

- To chyba wystarczający powód. Nie wymiękaj, przecież niejeden już lanie dostał od ciebie. A czasem nawet za twarz. – To miała być perswazja. Nie jestem na nią podatny, ale fakt- niejeden już ode mnie oberwał. Jakby mnie wkurzył to bym mu dowalił bez krępacji, wiec o co chodzi? Poczułem wtedy taką chęć zrobienia tego. Ale musiałbym się jeszcze na to nastawić, bo nie wkurwiał mnie aż tak, a z przemocy bez powodu wyrosłem parę lat wcześniej.

- Dobra, to może jakoś po wystawieniu ocen, żeby już nie mogli się do mnie w budzie przyczepić.

- No i to rozumiem, w końcu gadasz jak człowiek!

Wróciłem do domu i pies podszedł do mnie jak rzadko kiedy. Tak stanął przede mną w pokoju i patrzył na mnie. A ja patrzyłem na niego.

Facebook.

Radek dodał nowe zdjęcie i wyskoczyło mi to na tablicy. Oczywiście mam 600 znajomych, ale jego morda musiała być od razu, jak się tylko odświeżyłem stronę. Wyłączyłem to w pizdu żeby się nie denerwować, ale było za późno. Jakiś się choleryczny zrobiłem. Włączyłem se jakiejś muzy i poszedłem spać.